U źródeł eklezjologii Hansa Ursa von Balthasara

Hans Urs von Balthasar wskazuje na nadzieje, która posłużyć może leczeniu kompleksu niższości żywionego skrycie przez wielu katolików. Kompleks ten związany jest z narzucanym, niepogłębionym obrazem współczesnego Kościoła i poczuciem dezorientacji. Dominuje dziś, bowiem skuteczność, pragmatyzm i socjologia. Natomiast adekwatnie ukazani i autentycznie rozumiani święci stanowić mogą argument wiarygodności Kościoła; mogą unaocznić fakt, ze rzeczywistość kościelną w istocie jest głębszą niż się mniema. Takie ukierunkowanie eklezjologii Balthasara wydaje nam się wyjątkowo oryginalne, a co jeszcze istotniejsze ożywiające i niosące konkretna odpowiedz na kościelne status quo, niezależnie od jego, jakości czy kondycji. Trafnej diagnozie towarzyszy realne antidotum. To święci, jako rozumiejący bezinteresowność miłości Boga, posłuszeństwo Syna i urząd Kościoła, który jest darem Ducha Świętego, są dowodem na to, że Kościół jest dobry taki, jaki jest, bo taki jest w zamyśle Chrystusa. Zapatrzeni w świętych mamy współdziałać, by Kościół ten stawał się coraz bardziej wiarygodny.

Spis treści

Wstęp

1. Kontekst twórczości Hansa Ursa von Balthasara
   1.1. Główne wydarzenia z biografii
   1.2. Nieobecność na soborze watykańskim II
   1.3. Okres posoborowy
   Podsumowanie
2. Teologiczne inspiracje eklezjologii Hansa Ursa von Balthasara
   2.1. Duchowy przewodnik: św. Ignacy z Loyoli
   2.2. Mistrz i przyjaciel: Henri de Lubac
   2.3. Ojcowie Kościoła
   2.4. Adrienne von Speyr
   2.4.1. Z życiorysu mistyczki
   2.4.2. Towarzyszenie podopiecznej i opinia Hansa Ursa von Balthasara
   2.4.3. Zarys głównych idei eklezjologii Adrienne von Speyr
   2.4.4. Wpływ mistyczki na twórczość Hansa Ursa von Balthasara
   2.4.5. Wspólna misja kościelna
   2.4.5.1. Johannesgemeinschaft
   2.4.5.2. Fundamenty ideowe Johannesgemeinschaft
   2.4.5.3. Johannes Verlag
   Podsumowanie
3. Wybrane zagadnienia eklezjologii Hansa Ursa von Balthasara
   3.1. Miejsce eklezjologii w opus balthasarianum
   3.2. Rozwój myśli eklezjologicznej i eklezjalnej
   3.3. Osoba i misja w Kościele
   3.4. Kościół jako osoba
   3.5. Kościół jako communio sanctorum
   3.5.1. Wspólnota pomiędzy osobami
   3.5.2. Wspólnota posłana ku światu
   3.6. Kościół jako instytucja
   3.7. Misja Kościoła
   3.8. Święci w Kościele
   3.8.1. Interpretacja świętości
   3.8.2. „Egzystencja teologiczna” świętego – przykład św. Teresy z Lisieux
   3.8.3. Święci „czujący z Kościołem”
   Podsumowanie
4. Wielkie posłannictwa jako rdzeń eklezjologii
   4.1. „Konstelacja chrystologiczna”
   4.2. „Miejsce” Maryi we wspólnocie wierzących
   4.3. Maryja – początek Kościoła
   4.4. Wymiar maryjny i piotrowy Kościoła
   4.5. Urzędowe posłannictwo Piotra
   4.6. Pomiędzy Maryją a Piotrem – posłannictwo pośredniczące Jana
   4.7. Paweł: napięcie między misją a urzędem
   Podsumowanie

Konkluzja
Bibliografia
Indeks nazwisk
Abstrakt
Abstract