Wolność człowieka w komunikacji medialnej

SPIS TREŚCI:

Wykaz skrótów

1. Wolność człowieka i jego zdolność do komunikowania jako fundament konstytuujący wolność słowa
˙ 1.1. Rozumienie wolności człowieka w perspektywie historycznej
˙ ˙ ˙ 1.1.1. Starożytne i średniowieczne poszukiwania istoty wolności człowieka
˙ ˙ ˙ 1.1.2. Nowożytne próby społecznego warunkowania wolności człowieka
˙ ˙ ˙ 1.1.3. Współczesne „niewola” i „wyzwolenie” człowieka
˙ 1.2. Komunikacja między ludźmi jako przestrzeń manifestowania się wolności człowieka
˙ ˙ ˙ 1.2.1. Sens, istota oraz rozwój pojęcia komunikowania międzyludzkiego
˙ ˙ ˙ 1.2.2. Charakterystyka typów komunikacji interpersonalnej i medialnej
˙ ˙ ˙ 1.2.3. Komunikowanie interpersonalne i medialne w kontekście fenomenu wolności człowieka
˙ 1.3. Wolność słowa jako komunikacyjny przejaw wolności człowieka
˙ ˙ ˙ 1.3.1. Ontologiczno-fenomenologiczny pryzmat wolności i komunikowania
˙ ˙ ˙ 1.3.2. Wolność słowa w perspektywie ewolucji pojęcia
˙ ˙ ˙ 1.3.3. Współczesne rozumienie pojęcia wolności słowa. Analiza i interpretacja wyników badań własnych

2. Inspiracje personalistyczne w refleksji nad wolnością słowa w komunikowaniu medialnym
˙ 2.1. Filozofia personalizmu jako nowa odsłona podmiotowości człowieka
˙ ˙ ˙ 2.1.1. Istota personalizmu i personalistycznej hermeneutyki
˙ ˙ ˙ 2.1.2. Personalizm XX wieku
˙ ˙ ˙ 2.1.3. Personalizm społeczno-humanistyczny Emmanuela Mouniera
˙ 2.2. Personalizm Karola Wojtyły odsłoną dynamizmu komunikacyjnego osoby
˙ ˙ ˙ 2.2.1. Życie i twórczość filozoficzna Karola Wojtyły
˙ ˙ ˙ 2.2.2. Człowiek jako osoba i jego czyn
˙ ˙ ˙ 2.2.3. Osoba w relacji do innych osób
˙ ˙ ˙ 2.2.4. Wolność osoby jako jej instynkt
˙ ˙ ˙ 2.2.5. Wolność osoby to miłość i odpowiedzialność
˙ 2.3. Personalizm Józefa Tischnera odsłoną relacyjnego wymiaru osoby
˙ ˙ ˙ 2.3.1. Życie i twórczość filozoficzna Józefa Tischnera
˙ ˙ ˙ 2.3.2. Świat wartości osoby
˙ ˙ ˙ 2.3.3. Ja aksjologiczne, czyli aksjologiczny wymiar osoby
˙ ˙ ˙ 2.3.4. Osoba w filozofii dramatu
˙ ˙ ˙ 2.3.5. Wolność osoby w jej dramacie

3. Personalistyczne ujęcie wolności słowa w komunikowaniu między osobami na podstawie filozofii Karola Wojtyły i Józefa Tischnera
˙ 3.1. Osoba w akcie komunikacyjnym
˙ ˙ ˙ 3.1.1. Osoba podmiotem komunikacji
˙ ˙ ˙ 3.1.2. Komunikacyjne nieuznanie osoby
˙ ˙ ˙ 3.1.3. Istota komunikowania osobowego
˙ 3.2. Komunikowanie według wartości
˙ ˙ ˙ 3.2.1. Osoba źródłem wartości w komunikacji
˙ ˙ ˙ 3.2.2. Prawda komunikacji a prawda w komunikacji
˙ ˙ ˙ 3.2.3. Wolność osoby warunkiem komunikacyjnych wartości
˙ 3.3. Wolność słowa jako odpowiedź na wartości osoby
˙ ˙ ˙ 3.3.1. Konieczność powiązania wolności słowa z prawdą
˙ ˙ ˙ 3.3.2. Wolność słowa musi służyć dobru
˙ ˙ ˙ 3.3.3. Wolność słowa jako fundament i narzędzie porozumienia

4. Przestrzeń wolności słowa w komunikowaniu medialnym
˙ 4.1. Media jako przestrzeń komunikowania się wolnych osób
˙ ˙ ˙ 4.1.1. Wolność słowa jako podstawa funkcjonowania nadawcy medialnego
˙ ˙ ˙ 4.1.2. Wolność przekazu w komunikowaniu medialnym
˙ ˙ ˙ 4.1.3. Wolność słowa z perspektywy odbiorcy mediów
˙ 4.2. Odpowiedzialność za słowo jako uwarunkowanie wolności w komunikowaniu medialnym
˙ ˙ ˙ 4.2.1. Odpowiedzialność mediów przed osobą
˙ ˙ ˙ 4.2.2. Odpowiedzialność mediów za przekaz
˙ ˙ ˙ 4.2.3. Odpowiedzialność wobec wartości w komunikowaniu
˙ 4.3. Etyczne uwarunkowania a społeczno-prawne determinanty wolności słowa w komunikowaniu medialnym
˙ ˙ ˙ 4.3.1. Personalistyczny fundament wolności wypowiedzi medialnej wobec uwarunkowań etyczno-społecznych
˙ ˙ ˙ 4.3.2. Doktryny prawne działania wolnych mediów a wizja personalistyczna
˙ ˙ ˙ 4.3.3. Personalistyczna deontologia urzeczywistniania wolności słowa w komunikowaniu medialnym

5. Realizacja wolności słowa w formacie mitu medialnego
˙ 5.1. Geneza i funkcja mitu w horyzoncie wolnego słowa
˙ ˙ ˙ 5.1.1. Personalistyczne przezwyciężenie mitu medialnego
˙ ˙ ˙ 5.1.2. Medialne próby mitologizacji rzeczywistości
˙ ˙ ˙ 5.1.3. Proces narodzin medialnego mitu na temat katastrofy smoleńskiej
˙ 5.2. Analiza zawartości prasy publikacji dotyczących katastrofy smoleńskiej w „Tygodniku Powszechnym” i „Polityce”
˙ ˙ ˙ 5.2.1. „Tygodnik Powszechny” i „Polityka” jako tygodniki opiniotwórcze
˙ ˙ ˙ 5.2.2. Narzędzia badawcze użyte w studium analizy zawartości prasy
˙ ˙ ˙ 5.2.3. Dziennikarska opowieść o smoleńskiej hekatombie
˙ 5.3. Próba rekonstrukcji medialnego mitu o katastrofie smoleńskiej na podstawie analizy zawartości badanych tygodników opinii
˙ ˙ ˙ 5.3.1. Mit medialny o katastrofie prezydenckiego samolotu zbudowany na łamach badanych tygodników
˙ ˙ ˙ 5.3.2. Mit prasowy o Polsce jako narodzie wybranym
˙ ˙ ˙ 5.3.3. Medialne procesy poszukiwania mitycznego bohatera w katastrofie smoleńskiej
˙ ˙ ˙ 5.3.4. Dziennikarska kreacja symboliki smoleńskiej mitologii

Zakończenie

Bibliografia