Monografia autorstwa Julii Czapli poświęcona jest analizie roli ilustracji zwierząt w nowożytnej historii naturalnej w latach 1530–1630. Przedstawia, w jaki sposób ilustracje stały się nie tylko materiałem badawczym, ale również narzędziem poznawczym i metodą publikacji wyników badań nad fauną. Praca śledzi ewolucję podejścia do przedstawień zwierząt, od schematycznych ilustracji inspirowanych antycznymi bestiariuszami, przez realistyczne rysunki ad vivum, po systematyczne gromadzenie zoologicznych papierowych muzeów przez przyrodników oraz władców europejskich. Szczególna uwaga została poświęcona twórczości Conrada Gessnera, Ulissesa Aldrovandiego i Carola Clusiusa oraz wpływowi ich metodologii na rozwój ilustracji naukowej. Książka ukazuje, jak stopniowe odchodzenie od symbolicznej interpretacji fauny na rzecz jej biologicznego opisu wpłynęło na kształtowanie się nowoczesnej zoologii.
- Badania zwierząt przed 1500 rokiem
- Pierwsze próby uporządkowania wiedzy zoologicznej w latach czterdziestych XVI wieku 47
- Narodziny nowożytnej zoologii. Conrad Gessner i jego historia naturalna
- Jak przedstawić makrokosmos w pigułce? Muzeum Ulissesa Aldrovandiego
- Ilustracja najlepszą reklamą własnych zbiorów. Włoscy sprzedawcy naturaliów
- Szkice przyjaciół źródłem materiału ilustracyjnego. Studia zwierząt Carola Clusiusa
- Ad majorem regis gloriam. Ekspedycja naukowa Francisco Hernándeza
- Książęce kolekcje przyrodnicze. Zbiory Medyceuszy i Gonzagów
- Habsburskie bestiarium